Uśmiechnął się.
- Łapię złodzieja z kocimi uszkami. Poza wypadami złodziejskimi, jest gdzieś widywany? Ma rodzinę czy bliskich? Kryjówki, domy, nawet wszelkie domysły co do miejsc pobytu i bliskich... i co głównie kradnie, kamienie szlachetne? Mieszki? Medaliony?
Odetchnął, bo powiedział to wszystko na jednym wdechu.
- Za pokój oczywiście dziękuję. Docenię kuszę modelu arbalest. Natomiast co do zapłaty, dogadamy się. Pracuję od zaraz.

Kiwnął głową, nakładając z powrotem swój hełm. Kiedy "zazębił" jakieś pstrykające elementy na szyi, która jak się okazuje też jest dobrze chroniona w tej zbroi, odpowiedział znowu swoim wibrującym głosem:
- Wszystko. Jak mówiłem, rozpłaszczę się w nowej kwaterce i zaczynam od zaraz. Chyba że teraz pan namiestnik chce coś o mnie wiedzieć.
Mówiąc to skrzyżował ręce na piersi i rozluźnił się, czekając na rozwój wydarzeń.

- Oczywiście na kolacji stawię się. Ale dobrze, bo zagadamy się do wieczoru...
Spojrzał w tym momencie na służącego i obrócił lekko w jego kierunku. Ukłonił się znów namiestnikowi i powoli zaczął wycofywać czekając na służącego na wskazanie drogi.

Rycerz skinął tylko głową na służącego jakby wykonując gest powitalny, ale zdjął pancerz sam. Jak się okazuje, pod pancerzem nosił czarną szatę z ogromną czarną różą na czerwonym tle, wyszytą na plecach. Płaszcz zakrywał arystokratyczny strój, bardzo dobrze dobrany choć dość skromny, ot zwykły ubiór nie wyróżniający go od pospolitej arystokracji. Czerwony, niebieski, żółty i biały.
Usiadłszy przetarł swoje miecze i odpakował trzecią broń- był nią sporej długości rapier, zawierający liczne motywy wyglądające jakby róże oplatały rękojeść, a sama broń była wykonana z czarnego metalu i zamalowana na czerwono, jakby pokryta krwią. Broń robiła wrażenie. Teraz wisiała u jego boku, tuż obok używanego wcześniej kota.
Z torby podróżnej wyjął jeszcze perfum i delikatnie popsikał się nim, nie przesadzając. Typowo męska woń. Tak też stanął przed lustrem dokonując ostatnich poprawek. Wyglądał na swój sposób elegancko i dostojnie, z jego chłodnym wyrazem twarzy pogłębiało to straszne wrażenie, chociaż zmusił się do lekkiego uśmiechu żeby choć trochę to załagodzić.
Tak też odziany, zagadał do sługi.
- Chyba jestem gotowy wyjść na miasto nie będąc branym za kogoś niebezpiecznego, co sądzicie?
Słowa wymawiał innym akcentem, bo w ogóle mówił bardzo dziwnie i dokładnie artykułując każde słowo, jakby był lektorem chcącym błyszczeć zgrabną mową, choć wychodziło to strasznie wyniośle.

Ostatnio edytowany przez Ninja (2017-01-22 21:00:41)

Jakob popatrzył na chłopaka i klepnął się w czoło.
-Ależ oczywiście. Spokojnie tu zaczekam, nie musisz bać się, że nagle zniknę jak nadzieje i marzenia. Zresztą karczmarz powie ci, że mam wykupiony nocleg na kilka dni w jego lokalu. To nawet lepiej, by nie wyrywać twoich znajomych od razu bez słowa z nieznajomym. - Przerwał na moment i dokończył zanim chłopak miał pójść dojeść :
-Stanę w linii okna, będziecie mnie widzieć jeśli na prawdę taka to dla Ciebie niepewna sytuacja-
I na pewno nie tylko dla Ciebie.-myśl przeleciała przez głowę.
Medyk w między czasie jak chłopak poszedł chciał się rozglądnąć wokół tawerny z miejsca przy oknie.. Był ciekawy kto tu stoi, jak wygląda okolica, czy ma jakieś zaułki.

Davidov napisał:

Jakob popatrzył na chłopaka i klepnął się w czoło.
-Ależ oczywiście. Spokojnie tu zaczekam, nie musisz bać się, że nagle zniknę jak nadzieje i marzenia. Zresztą karczmarz powie ci, że mam wykupiony nocleg na kilka dni w jego lokalu. To nawet lepiej, by nie wyrywać twoich znajomych od razu bez słowa z nieznajomym. - Przerwał na moment i dokończył zanim chłopak miał pójść dojeść :
-Stanę w linii okna, będziecie mnie widzieć jeśli na prawdę taka to dla Ciebie niepewna sytuacja-
I na pewno nie tylko dla Ciebie.-myśl przeleciała przez głowę.
Medyk w między czasie jak chłopak poszedł chciał się rozglądnąć wokół tawerny z miejsca przy oknie.. Był ciekawy kto tu stoi, jak wygląda okolica, czy ma jakieś zaułki.

Rozglądając się mógł zobaczyć dość luźną uliczkę pokrytą pyłem, od której odchodziło kilka mniejszych uliczek, a sama uliczka kończyła się kawałek dalej większym placem targowym, z drugiej strony biegnąc do portu. Co jakiś czas przechodzili nią jacyś ludzie zupełnie nie przejmując się podróżnikiem.
Blondyn tymczasem wrócił do swoich przyjaciół i teraz żywo dyskutowali, mógł być pewien że o nim. Dziewczyna uniosła się, po czym wstała i wyszła z karczmy. Wyglądała na wściekłą. Chłopcy jednak patrzyli po sobie speszeni, a rudy sekundę później pocieszał przyjaciela.



Dla Filipa

Łotrzyk zobaczył najpierw jak blondyn wraca do karczmy, po czym podsłuchał następującą rozmowę
- Słuchajcie, oprowadzimy tamtego mężczyznę po mieście... Nauczy mnie w zamian kilku rzeczy przydatnych w leczeniu, może nawet potem przyjmie mnie do terminu, kto wie.
- Tembryn, nie znamy tego człowieka. On wie o Karlonie, nie możemy tak po prostu wybrać się z nim na spacerek. Co jeśli Namiestnik wreszcie kogoś wynajął? Albo jeśli ten twój dobroczyńca wyda Karlona straży? Nie nadstawię za was więcej karku, nie ma mowy.
- Diuna, doskonale sobie dajemy radę jak dotąd, a mnie żaden łowca nie straszny, potrafię sobie poradzić. A to nie mała okazja dla Tembryna.
Dziewczyna wstała.
- Dobrze, w porządku! Radźcie sobie bezemnie! - po czym wyszła.
- Nie przejmuj się nią, wróci. A my nie mamy się czym martwić, zjemy i zrobimy wycieczkę twojemu przyjacielowi - uśmiechnął się, po czym kontynuowali jedzenie.



Ninja

Alaric zatrzymał się na małym placu który ludzie sumiennie wykorzystywali jako jeden w wielu placów handlowych. Przechodząc do tego miejsca minął dwa warsztaty jubilerskie a także wejście na główną ulicę handlową, która znajdowała się pod wiatami. Koncentrowało się tam życie najbogatszych kupców i kramarzy.
Tam, gdzie był obecny teraz widział tylko handlarza dywanami, a także dwie babki sprzeczające się o cenę fig.

Tymczasem dwójka młodych skończyła jeść już swój obiad i ruszyli do wyjścia.
Alaric mógł zobaczyć że ulicą w jego stronę idzie dziewczynka, wyglądała na wściekłą, po drodze kopała kamienie i śmieci które się nawinęły.